sábado, 2 de abril de 2011

Por TI


Por tus miradas, por tus caricias, tus abrazos y tus besos. Porque cada día tengo más claro que todo esto va a seguir adelante, porque para mi ya no existe nada más, porque lo eres TODO ...
Por TI...

lunes, 7 de febrero de 2011

Cuando las cosas cambian...

Por fin puedo decir que la vida me vuelve a sonreir.


Y TODO gracias a TI, gracias por aparecer cuando más falta me hacía, gracias por ser como eres, gracias por existir, gracias por quererme, por tu sonrisa, por tus abrazos, por tu besos...

Sin fecha de caducidad :)


jueves, 30 de diciembre de 2010

Un año termina... Y otro empieza...

Bueno, como es típico aprovecho esta entrada (puesto que mañana es el último día del año) para dar un repaso al 2010.


Ha sido un año, sin duda, de lo más movidito.


Yo Lagos de Covadonga.
Marzo 2010


Quesos. Intercéltico de Avilés.

Comenzó siendo maravilloso la verdad, ya sabéis... con curro (que en estos tiempos se agradece mucho... Aunque mi horario sea un coñazo...), haciendo algún que otro "viajecillo" cuando se podía, empecé a baile tradicional (¡que me encanta!) y en otros aspectos de mi vida también las cosas iban de miedo.
Y llegó el verano, que vino bastante bueno por cierto. Solecito, salidas a mercados y festivales tradicionales... pero según se acercaba el final de verano, las cosas iban dándo un giro de 180 grados, muy poco a poco y sin a penas darme cuenta... Y cuando el verano tocó su fin, mi vida había cambiado totalmente... Había tomado un camino que desde luego no había elegido, lo habían elegido por mi... Y comencé a verme bastante sola (las personas que me conocen saben de qué estoy hablando, las que no, pues da lo mismo jajajajaja) pero me sirvió para darme cuenta de quienes eran mis amigos de verdad y también conocí a gente nueva que, sin lugar a dudas, también me han demostrado muchísimo.



Y la verdad que tengo que dar gracias a mucha gente que me apoyó incondicionalmente: TAMY (gracias por demostrarme que, a pesar de todo el tiempo que habíamos pasado sin vernos, sigues ahí de manera fiel. Gracias por aguantar los chaparrones de mi mala leche... sabes de sobra que a veces se me sale el genio y no controlo lo que digo, una vez más GRACIAS por esa compañía, por esa AMISTAD que tanto valoro y esos ratos que sin duda no cambio por nada, ¡LOVIOTE!) SARA... (ay... pequeña pelirroja madrileña... Sin duda me has demostrado más que mucha gente en AÑOS. Me hiciste pasar un fin de semana inolvidable en San Mateo y sin duda, me prestaste y me prestas un apoyo que valoro muchísimo. Hemos pasado momentos dificiles este año, que quizá a mi me han afectado más o a lo mejor dejo que me afecten más, pero a pesar de eso siempre me levantas los ánimos y haces que vea las cosas mucho más claras, sabes que yo también estoy aquí para lo que necesites... ¡TE QUIERO CON LOCURA! ¡nos veremos en marzo!) SANTY (¡Friky! ¡qué eres un friky! jajajaja no en serio, te he conocido en estos últimos meses y también he contado contigo en muchos momentos que he necesitado hablar, gracias por brindarme una paz que poca gente es capaz de darme, eres una tío genial y una gran persona y amigo ¡te veo este fin de semana loco!) CHAKAL (bueno, ¿qué decir de ti? eres genial, me encanta hablar contigo de Asturias... ¡y en asturiano! de baile tradicional y de la gaita y tambor, y cantar vaqueiraes contigo a ritmo de pandereta mientras bebemos sidra jajajaja También salir de fiesta por Avilés hasta las tantas de la mañana. Me encantan tus achuchones, tu besucos, y esa sonrisina que me ayuda a tirar pa alante cuando se me bajan los ánimos... en definitiva ¡me encanta estar contigo! ¡se me pasan las horas volando! ¡yes increible mozu! ¡QUIEROTE A BONDO!) PAOLA (Aunque nos veamos muy de vez en cuando, ¡eres una tía genial! qué risas pasamos en clase y qué risas seguimos pasando. Tu y Marcos me ayudasteis mucho este año a tirar para arriba. ¡Esa borrachera en Lugones no se olvida! aunque ese día me puse muy mala y al día siguiente tenía una resaca de caballo, jamás podré agradeceros que me sacarais de casa por aquellos días que no estaba yo por la labor GRACIAS ¡Sois la ostia! TE QUIERO CHURRINA) INES (pues peke ¿qué decirte que no sepas? eres genial, increible... Me has demostrado que por muchos enfados que pasemos y aunque me guardes algo de rencor por cosas pasadas jajajaja sigues estando ahí para cualquier cosa, sabes que por mi parte también es así, no tengo palabras para agradecerte todo el apoyo que me das, TE QUIERO ENANA) BEA (Ayyyyyyy Beinaaaaaa, nos vemos muy poquito pero siempre que nos vemos... ¡qué bien lo pasamos! esas sidras ya son tradición. Las risas, las charlas, las locuras que nos contamos, los estalles que pillas con mis chorradas, el fisgar los tuentis... jajaja ¡y así desde los diez años! no te cambió yo POR NADA) CORAL (¡Pues ya ve usted! a pesar de cosas del pasado que me hicieron pensar que no nos volveríamos a hablar aquí estamos, compartiendo noches de mocho y cuando se puede alguna que otra tarde, no con la frecuancia que me molaría, pero ahí están. Me has demostrado que eres una tía genial y de mucha confianza. Esas conversaciones por msn a las cuatro de la mañana son una locura, vaya cosas que hablamos jajajaja y me encanta contarte chistes de esos que sólo con decirte de qué van ya te ries jajaja ¡eres una tía GENIAL!)


Espero no dejarme a nadie, te enrroyas agradeciendo cosas y se te va la pinza de una manera...


Bueno, solo deciros que espero que tengais un buen fin de año y una buena entrada en el 2011, que yo, al menos en lo que a mi respecta, espero que sea bastante mejor que el anterior y espero que nos sirva para recapacitar sobre cosas que hemos hecho y ¿quién sabe? tal vez arreglar cosas que creíamos que no tienen ningún arreglo... A mi personalmente, me gustaría.


Chakal y yo
Qué tengais todos un buen año 2011

Tamy y yo

Sara sentada encima mía.
San Mateo 2010

Bea y yo

                                                                 

lunes, 20 de diciembre de 2010

Tarde de "semeyes", gaita, pandereta, vaqueiraes y... sidra

Ayer, domingo día 19 de diciembre me levanté bastante emocionada por la tarde que iba a pasar.

Una semana antes un fotógrafo: Sergio López, contactó conmigo por el facebook interesado en hacerme una sesión de fotos con la gaita. Iba a formar parte de un proyecto fotográfico sobre Asturias. Lo acepté sin dudarlo.

Asique el domingo, gaita al hombro, me fui a la estación de autobuses para cojer el Alsa que me llevaría hasta Avilés (¿cómo no? jejeje).

A las seis menos veinte de la tarde me encontraba con Sergio, y nos poníamos en marcha, dirección al parque para comenzar la sesión. (Decir que estaba algo nerviosa porque era mi primera sesión de fotos profesional, quitando las de la comunión claro jajajaja). Hacía un frío que pelaba y el aire que tiraba no ayudaba mucho a entrar en calor ni un poquito. Una vez listos, yo con la gaita al hombro y tocando algunas piezas (lo cual resultaba bastante dificil porque tenía los dedos congelados) y Sergio con la cámara preparada, comenzamos la sesión. Al principio estaba un poco intimidada por el objetivo, pero enseguida me relajé y estuve muy a mi aire.



Yo en Sabugo. Foto de Sergio López

Una vez acabamos allí nos dirigimos a otra zona de Avilés, de nuevo un par de piezas, fotos... Y por último pusimos rumbo a Sabugo, dónde nos reuniríamos con Chacal para hacer fotos de pandereta.



En Sabugo. Foto de Sergio López

Luego, ¡a una sidrería! con un par de botellas de sidra dimos ambiente con piezas a la gaita acompañada por Chacal a la pandereta, también Chaky hizo sonar toques de vaqueiraes mientras que yo las cantaba, Sergio aprovechó y sacó alguna foto más... ¡No pierde ocasión este chico!

En definitiva: Una tarde de lo más entretenida y desde luego, un placer haber sido módelo para este proyecto que promete muchísimo.


Próximamente más :)

martes, 14 de diciembre de 2010

Hipocresía y Novedades

Un día cualquiera, a las doce de la noche, bajaba de la estación de los Alsa por la calle Uría. Acababa de tomarme unas cervezas con Chacal y le había acompañado a cojer el último autobus que le llevaría a Avilés.



luces navideñas en la calle Uría

Mientras caminaba por la calle conocida de Oviedo me iba fijando en las grandes luces que cuelgan a lo largo de toda Uría, y me dio por pensar en lo hipócrita que es la gente en estas fechas. Todo es felicidad, fiesta, regalos... regalos que se hacen por compromiso, no por otra cosa.

¿A caso la navidad es maravillosa para quien ha perdido a un ser querido? ¿o para el enamorado a quien han dejado? ¿o para quien no tiene nada?

En fin... Hipocresía...

Pero dejémonos de lamentaciones... ¡novedades!¡novedades! este domingo pasado he tatuado a Chacal, un trisquel ¡alma celta! y la cosa parece que avanza, promete mucho ese tattoo, habrá que ver cómo lo voy desarrollando.



Trisquel de Chacal hecho por mi

Y bueno, hace poco contactó conmigo un fotógrafo, interesado en hacerme unas fotos con la gaita, parece que son para un proyecto ¡ya oscomentaré más! ¡este domingo tengo la sesión!

yo dándole a la gaita


Por ahora nada más ¡próximamente más novedades!

martes, 30 de noviembre de 2010

Nun quiero coyer la Flor

Nun quiero coyer la flor,                                           
que me pichen les espines.
Nun quiero coyer amores
pa nun sanar de les sos firíes.

Nun quiero tener valor
pa dir alcontrar la vida.
Nun quiero mas corazones
valtiando xuntos de romería.

Nun voi más buscar amor
nin güeyos que me cautiven,
nin besos que m' adormezan
nin más palabres que son mentires.

Si fuera por ambición,
prestábame dar un saltu.
Meyor ye quedase quietu
pa nun cayer ente los escayos.

Nun voi mirar más la mar
qu' un día miremos xuntos.
La mar ye un suañu qu' empieza,
agora solu yá nun lu crucio.

Nun quiero coyer la flor,
que me pinchen les espines.
Nun quiero coyer amores
pa nun sanar de les sos firíes.